حق این است که انبیاء به طور کامل معصومند ، هم از گناه چه عمدى باشد ، چه سهوى ، چه کبیره باشد چه صغیره ، چه قبل از «بلوغ » و نبوت باشد ، چه بعد از آن و هم در برابر خطا خواه در اعتقاد باشد ، تبلیغ نبوت و ادا رسالت ، یا بیان احکام و یا غیر آن .
در جواب سوال مذکور باید توجه داشت که مسأله مصونیت انبیاء از گناه و خطا به طور اجمال مورد قبول همه مسلمانان ، بلکه همه صاحبان ادیان و ملل است ولى در خصوصیات آن اختلاف فراوان و آراء و اقوال گوناگونى وجود دارد.
اختلاف در باب عصمت انبیاء بین علماى اسلام در چهار موضع است .
1 . در امر عقاید :
تمام امت اسلامى متفقند که پیامبران از انحراف اعتقادى و کفر ، چه قبل از نبوت و چه بعد از آن ، معصوم بوده اند ، تنها گروهى از خوارج و بعضى از اهل سنت مسأله شرک و کفر را قبل از نبوت مجاز دانسته اند .
2 . در امر تبلیغ دین :
علماى اسلام بلکه تمام صاحبان ادیان و مذاهب اتفاق نظر دارند که انبیاء در این قسمت از دروغ و تحریف در آن چه مربوط به امر تبلیغ بوده است معصوم بوده اند .
3 . در بیان احکام :
در این مورد نیز اجماع علما بر این است که خلاف و خطایى از ناحیه آن ها سر نمى زند ، تنها گروه اندکى از اهل سنت در این مسأله مخالفت کرده اند .
4 . در اعمال و رفتارشان :
عقیده شیعه امامیه بر این است که هیچ گونه گناهى نه کبیره ، نه صغیره ، نه عمداً نه از روى فراموشى و خطا ، از آن ها سر نمى زند ، امّا اکثر معتزله بر این عقده اند که گناه کبیره از آن ها سر مى زند ، ولى گناهان صغیره اى که باعث نفرت مردم نشود و نشانه پستى نباشد ممکن است از آنان سر زند ! ، گروهى از «حشویه » (حنبلیان از حشویه هستند که قشرى ترین مذاهب اهل سنت مى باشند) عقیده داشتند ، که هر گونه کبیره و صغیره اى عمداً و خطاءاً ممکن است از آن ها سر زند .
نظرات شما: نظر
