عیسی (ع) حضرت محمد (ص) را با عنوان «مسیا» یا «مسیح منتظر» یاد کرده و در جواب عده‏ای که از وی سؤال می‏کنند که تو کیستی؟ می‏گوید : «بدرستی که معجزاتی که خدا آنها را بر دست من می‏کند ظاهر می‏کند. اینکه سخن می‏کنم به آنچه خدا می‏خواهد و نمی‏شمارم خود را مانند آنکه از او سخن می‏رانید، زیرا که من لایق آن نیستم که بگشایم بندهای جرموق یا دوالهای نعل رسول الله را که او را «مسیا» می‏نامید. آنکه پیش از من آفریده شد و زود است بعد از من بیاید و زود است بیاورد کلام حق را و نمی‏باشد آیین او را نهایتی» در جای دیگر پس از آنکه در زیر درختی پیامبر آینده را به بزرگی یاد می‏کند، پیروان خود را به رحمت ایزدی بشارت داده می‏گوید: «خوشا به حال کسانی که گوش به سخن او می‏دهند وقتی که به جهان بیاید، زیرا که رحمت خدا برایشان سایه خواهد افکند. چنانکه این درخت خرما ما را سایه افکنده است. آری چنانکه این درخت از حرارت سوزان آفتاب ما را نگاه می‏دارد، همچنین رحمت خدا نگاه می‏دارد ایمان آورندگان به آن اسم را از شر شیطان. شاگردان در جواب گفتند: ای معلم! کدام کس خواهد بود آن مردمی که از او سخن می‏رانی که به جهان خواهد آمد؟ یسوع به شگفتی دل، در جواب فرمود: که همانا او محمد (ص) پیغمبر خداست. وقتی که او به جهان بیاید چنان که باران زمین را قابلیت بخشد که بار بدهد بعد از آنکه مدت مدیدی باران منقطع شده باشد، همچنین او وسیله اعمال صالحه میان مردم خواهد شد برحمت بسیاری که با خود می‏آورد. پس او ابر سفیدی است پر از رحمت خدا و آن رحمتی است که آن را خدا بر مؤمنان نثار می‏کند نرم نرم مثل باران.»
 در فصل 97 انجیل برنابا نیز آمده است که وقتی از نام حضرت عیسی (ع) «مسیا» پرسش بعمل آمد، آن حضرت جواب داد: «نام مسیا عجیب است زیرا که خدا خود وقتی که روان او را آفرید و در ملکوت اعلی او را گذاشت خود او را نام نهاد. خدا فرمود: صبر کن ای محمد! زیرا که برای تو می‏خواهم خلق کنم بهشت و جهان و بسیاری از خلایق را که می‏بخشم آنها را به تو حتی اینکه هر که تو را مبارک می‏شمارد مبارک می‏شود و هر که با تو خصومت کند ملعون می‏شود . وقتی که تو را به سوی جهان می‏فرستم، پیغمبر خود قرار می‏دهم به جهت خلاصی و کلمه تو صادق می‏شود حتی اینکه آسمان و زمین ضعیف می‏شوند و لیکن دین تو هرگز ضعیف نمی‏شود، همانا نام مبارک او محمد (ص) است. آن وقت جمهور مردم صداهای خود را بلند کرده گفتند : ای خدا بفرست برای ما پیغمبر خود را. ای محمد (ص) ! بیا زود برای خلاص جهان.»
 فخر الاسلام گوید: در یکی از اناجیل متروکه خطی که قبل از بعثت خاتم الانبیاء با قلم بر پوست نوشته شده بود، در کتابخانه بعضی از نصارای پروتستانت در مدرسه خود آنها دیدم، در جزو وصایای حضرت مسیح به شمعون پطرس که به این نحو مرقوم شده بود: ای شمعون! خدا به من فرمود: تو را وصیت می‏کنم ای پسر مریم! به سید المرسلین و حبیب خود احمد (ص) صاحب شتر سرخ که صورتی همچون ماه و دلی پاک و بنیه‏ای قوی دارد، بزرگ فرزندان آدم و رحمت برای جهانیان و پیغمبر امی عربی است. ای عیسی! تو را امر می‏نمایم که بنی‏اسرائیل را امر نمایی که او را تصدیق نموده به وی ایمان آورند و از متابعت و نصرت او تقاعد نورزند. عرض کردم: پروردگارا! کیست آن بزرگوار؟ خدا فرمود: ای عیسی! او محمد فرستاده خداست برای تمام جهان. خوشا به حال این پیغمبر و خوشا به حال آنان که بگفته‏اش گوش فرا دادند و بر دین او از دنیا بروند . اهل زمین بر او درود می‏فرستند و اهل آسمان از برای او و امت او طلب مغفرت می‏نمایند .

::: جمعه 87/6/15 ::: ساعت 12:6 عصر :::   توسط شهرمجازی قرآن کریم 
نظرات شما: نظر