گروه وبلاگ: وبلاگ‌نویس «داستان‌های قرآنی» که در سرویس‌دهنده بلاگفا فعالیت می‌کند در پست جدید خود به «ماجرای قوم ثمود» پرداخته‌است.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)، بلاگر «داستان‌های قرآنی» به نشانی http://quran-dastan.blogfa.com می‌نویسد: «مردم عاد به سبب گناهان خود هلاک شدند و خداوند سرزمین و املاک‌شان را به ثمود ارزانی داشت. قوم ثمود در سرزمین عاد جایگزین گذشتگان شدند و این سرزمین را بیش از پیشینیان آباد ساختند. قنات‌ها حفر کردند، باغ و بستان‌هایی به وجودآوردند، کاخ‌های محکم بنا کردند و در میان کوه‌ها خانه‌هایی از سنگ تراشیدند تا از حوادث روزگار در امان باشند.

قوم ثمود در خوش‌گذرانی و وسعت در ناز و نعمت به سر می‌بردند، ولی شکر خداوند را انجام نمی‌دادند و نعمت او را ستایش نمی‌‌کردند؛ بلکه به ستمگری و اخلال‌گری آنان افزوده شد. روز به روز از حق فاصله می‌گرفتند و به خودخواهی خویش می‌افزودند.»

وی ادامه می‌دهد: «خداوند یکتا را کنار گذاشته و به عبادت بت‌ها پرداخته‌بودند. برای خداوند شریک ساختند. از دستورهای خداوند سرپیچی کردند و فکر کردند در این نعمت فراوان، جاویدان خواهندبود و در این خوش‌گذرانی آزاد می‌مانند.

خداوند صالح را که از جهت نسب بر همه‌ی آنان برتری داشت و از جهت حلم بهتر از دیگران و از جهت عقل برگزیده‌تر از ایشان بود، بر آنان مبعوث کرد. صالح قوم خود را به عبادت خداوند دعوت کرد و آنان را به طرف یکتایی خداوند از این راه برانگیخت: خداوند یکتا شما را از خاک خلق کرده و به وسیله‌ی شما این زمین را آباد ساخته و روی زمین به شما جای داده و نماینده‌ی خویش ساخته‌است. آشکار و نهان نعمت‌های خود را بر شما جاری کرده‌است.»

گروه وبلاگ: وبلاگ «نخل میثم» در یکی از پست‌های خود نام گیاهانی را که در قرآن آمده، آورده‌است.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)، بلاگر «نخل میثم» در پست اخیر خود اسامی گیاهانی را که در قرآن کریم آمده آورده و می‌نویسد: «اثل(شوره، گز)، اعناب(انگورها)، بصل(پیاز)، بقل(تره)، حب(دانه)، خشب(چوب)، خمط(میوه درخت اراک، تلخ از هر چیزی انار)، رطب(خرمای تازه)، رمان(انار)، زقوم(درختی است در جهنم)، زنجبیل(بیخ نباتی،ریشه نباتی)، سنبله(خوشه‌ی گندم.)»

وبلاگ «نخل میثم»

وی در ادامه نام گیاهان دیگری مانند شجر(درخت)، ضرِیع(خار خشک زهردار)، طلح(درخت موز)، عدس(یکی از حبوبات)، عرجون(چوب خوشه خرما)، طلع(شکوفه درخت خرما)، عصف(برگ خشک)، فاکهة(میوه)، فوم(سیر)، قطمیر(پوسته درخت خرما)، قنو(خوشه خرما)، معروشات(درختانی که سقفی و عرشی می‌خواهند)، نبات(روئیدنی‌ها)، نجم(گیاه بی ساقه)، نخل(درخت خرما)، نقیر(شکاف هسته‌ی خرما)، نوی(هسته خرما)، هشیم(گیاه خشک نرم شده)، ورقه(برگ درخت) و یقطین(کدو، بوته کدو) را ذکر می‌کند.

وبلاگ «نخل میثم» به نشانی «http://mori33.blogfa.com/» فعالیت خود را در سرویس‌دهنده‌ی بلاگفا از یکم خردادماه 1385 توسط «مرتضی» آغاز کرده و در طی این مدت صد و پنجاه و شش پست را با رویکرد مذهبی به‌روز کرده‌است.

وبلاگ‌نویس در بخش پیوندها به پاسخ به پرسش‌ها و شبهات اعتقادی، سخن عشق، ضریح پنهان، چشم به راه، محبان علی، آخرین ستاره، شب‌های پیشاور، علوم قرآنی، با قرآن، بی‌نشان، صهبای صفا، دوستداران و عاشقان یوسف فاطمه الزهرا(س)، یاران تسبیح و ... لینک داده‌است.

گروه وبلاگ: پارسی‌بلاگ و پایگاه اینترنتی آیت الله نوری همدانی مورد حمله دو گروه هکر ایرانی قرار گرفته‌اند.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا) به نقل از پرشین هک، پارسی‌بلاگ که یک سرویس‌دهنده خدمات وبلاگ است که عده اعضای آن از وبلاگ‌نویسان دینی و قرآنی هستند و وب‌سایت آیت‌الله نوری همدانی از مراجع تقلید توسط دو گروه هکری ایرانی طی دیروز و امروز مورد حمله و هک قرار گرفتند.

پایگاه آیت‌الله نوری همدانی با دو زبان فارسی و عربی در دست‌رس کاربران است که زبان برنامه نویسی این سایت نیز ASP است.‌

هکران پارسی‌بلاگ هدف خود را از این حمله، ضعف امنیت این سرویس‌دهنده اعلام کرد.

توجه بیشتر به سایت‌های دینی که تولیدکنندگان محتوای دینی و ارزشمند در اینترنت هستند باید در دستور کار برنامه‌ریزان و سیاستگزارن سیستم اینترنت کشور باشد.

گروه اندیشه: قرآن، محل وحدت و روایات نادرست، منشأ اختلاف است لذا بازنگری در روایات با ارجاع و تطبیق آن با قرآن و تأکید بر مشترکات از عوامل اصلی ایجاد وحدت است.

«جعفر نکونام»* دکترای علوم قرآن و حدیث در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا) در باب وحدت ضمن بیان مطلب فوق گفت: آیات زیادی در قرآن کریم است که بر وحدت تأکید می‌کنند، اگر ما رویکرد قرآن را در نظر داشته باشیم و در موضع‌گیری خود بر آن عمل کنیم به این تفرقه‌ای که دچارش هستیم مبتلا نمی‌شدیم، اساسا قرآن خودش محل وحدت است و در مواقعی که اختلاف به وجود می‌آید به ما توصیه می‌شود که به قرآن مراجعه کنیم.

وی با بیان این مطلب که هرچه اختلاف است از روایات نادرست شیوع پیدا می‌کند، گفت: روایات و احادیث موجب تفاسیر مختلفی شده است که در دست ما وجود دارد و این تفاسیر وهم‌های مختلفی به وجود می‌آورد و به گونه‌ای می‌شود که فرق اسلامی یکدیگر را تکفیر می‌کنند. {پس باید روایات را به قرآن ارجاع داده و با آن تطبیق دهیم تا درستی و نادرستی آن از هم متمایز شود در این‌صورت روایات نیز منشأ وحدت خواهند شد.}

عضو هیئت علمی دانشگاه قم گفت: وقتی قرآن خطاب به اهل کتاب که مسلمان نیستند می‌گوید: «قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى کَلَمَةٍ سَوَاء بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِکَ بِهِ شَیْئًا ...» (سوره مبارکه آل عمران، آیه شریفه 64) بیایید روی مشترکات تأکید کنیم، خدای یگانه را بپرستیم و به حداقل‌ها تأکید کنیم حال با این بیان قرآن که به اهل کتاب گفته است، جای ندارد که ما مسلمین به اشتراکات توجه کنیم که در قریب به اتفاق عقاید و احکام این اشتراکات وجود دارد.

سردبیر «صحیفه مبین» در رابطه با دامن زدن به اختلافات از سوی عوام شیعه و اهل سنت گفت: متأسفانه عوام شیعه و عوام اهل سنت فقط شیعه و سنی بودن خود را در آن می‌دانند که به اختلافات دامن بزنند، افراطیون شیعه سعی دارند خلفا را لعن کنند و دشنام بگویند در حالی که این‌ کارها به جهات مختلف کار نادرستی است.

عضو هیئت مدیره انجمن علوم قرآن و حدیث ایران گفت: متأسفانه برخی از افراطیون و به تبع آن‌ها عوام لعن خلفا را به طور علنی حتی در سایت‌ها و وبلاگ‌ها ترویج می‌دهند، در حالی‌که این لعن موجب خصومت بین شیعه و سنی می‌شود و حتی موجب تکفیر و کشتن آن‌ها توسط یکدیگر می‌شود.

«نکونام» با بیان کلامی از امیرالمؤمنین (ع) ادامه داد: حضرت امیر (ع) می‌فرمودند: «اگر زیر این عمامه من عامل اختلاف است آن را بگیرید و از بین ببرید.» ایشان حتی زمانی‌که با شامیان در جنگ صفین» ستیزه می‌کند و یارانش به طرفداران معاویه دشنام می‌دهند، می‌فرمایند: «إنی أکره أن تکونوا سبابین؛ من دوست ندارم که شما از دسته سبابین باشید.» شما می‌بینید که ما دشمنان خود را که حتی با ما ستیزه می‌کنند و از مسلمانان هستند را هم نباید دشنام دهیم و از جرگه اسلام و دیانت خارج کنیم؛ زیرا در اسلام هست که اگر کسی «سلام» اسلامی داد ما باید او را مسلمان در نظر بگیریم نه این‌که کافر تلقی کنیم.

وی ادمه داد: در مورد مواجه و جنگ میان اصحاب حضرت امیر (ع) و خوارج می‌بینیم که ایشان راجع به خوارج می‌گویند: «نگویید این‌ها مشرک و منافق هستند بلکه بگویید این‌ها برادران ما هستند که بر ما شورش کردند.» در این‌جا می‌بینیم حضرت امیر (ع) با کسانی که سر جنگ با آن‌ها دارد می‌گوید: «آن‌ها را از جرگه اسلام خارج نکنید»

«جعفر نکونام» در رابطه با شیوه ایجاد وحدت بین مسلمانان گفت: شیوه محبت‌آمیز و مدارا ما را در پیش‌برد این هدف والا (ایجاد وحدت) که روش ائمه (ع) نیز بوده است، بسیار کمک می‌کند، ما می‌بینیم که حضرت رسول (ع) و یارانش موظف بودن که در مقابل کافران مشرکی که با آن‌ها سر جنگ داشتند شدت نشان دهند نه این که فحاشی کنند و در مقابل بین خودشان مودت و رحمت را جاری کنند «مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاء بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا ...» (سوره مبارکه الفتح، آیه شریفه 29).

وی مشکل اصلی اختلافات را به افراطیون دو مذهب نسبت داد و گفت: مشکلی که از دیرباز در شیعه و اهل سنت وجود دارد مشکل افراطی‌ها بوده است؛ زیرا در ناحیه نقل حدیث و جعل حدیث می‌بینیم که «نواصب» به جعل حدیث روی می‌آورند، نواصب دشمنان اهل بیت (ع) هستند که از زمان روی کارآمدن معاویه و تثبیت حکومت او بعد از امام حسن (ع) پیدا شده‌اند و جعل حدیث را برخلاف اهل بیت (ع) شروع کردند.

وی در ادامه گفت: نواصب بسیاری از احادیث فضیلت را تحریف کردند و به خلفا نسبت دادند و در باب فضائل خلفا می‌بینیم که جعل بسیاری از سوی نواصب صورت گرفته است در میان شیعه هم از زمان صادقین (ع) «غلات» به طور عمده روی کار آمدند و در فضیلت اهل بیت (ع) در مخالفت با خلفا احادیثی را جعل کردند به طوری که اگر بخواهیم جعلیات غلات را جمع کنیم چند جلد کتاب می‌شود و آن‌ها بزرگترین مشکل را ایجاد کرده‌اند و موجب شدند تا با تسمک به روایات آن‌ها بر اهل سنت بتازیم و موجب اختلاف و خونریزی شدند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*دکتر «جعفر نکونام» سال 1343 در گلپایگان متولد شد و تحصیلات دبیرستان را در رشته اقتصاد اجتماعی در روستای سعیدآباد گلپایگان به پایان برد. وی دوره کارشناسی خود را در دانشکده الهیات و معارف اسلامی تهران در رشته دبیری الهیات و معارف اسلامی گذراند همچنین مقطع کارشناسی‌ارشد را در همان دانشکده در رشته علوم قرآن و حدیث پایان برد و برای اخذ دکترای خود وارد دانشگاه تربیت مدرس شد و در دانشکده ادبیات و علوم انسانی این دانشگاه در رشته علوم قرآن و حدیث فارغ‌التحصیل شد.

از ایشان تاکنون 4 عنوان کتاب و 22 عنوان مقاله در مجلات داخلی (اعم از علمی و پژوهشی، علمی و ترویجی، و عادی) به چاپ رسیده است.

گروه وبلاگ: بلاگر ‌«به نام خالق بی‌کران‌ها» در پست اخیر خود به موضوع «یأس و ناامیدی» در قرآن پرداخته‌است.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)، بلاگر ‌«به نام خالق بی‌کران‌ها» به نشانی http://ahmadniroomand.blogfa.com می‌نویسد: «ایمان با یأس از رحمت الهی ناسازگار است و خداوند مردم را از یأس از رحمت خویش بر حذر می‌دارد، چرا که یأس موجب ضعف شده و تنها کافران از روح الهی مأیوس هستند.

در مقابل امید باعث تخفیف مشکلات و تسهیل ناملایمات و تقویت روحیه و ایجاد توان و قدرت صبر می‌شود. مؤمن به رحمت الهی امید دارد و دل به مغفرت الهی می‌سپارد. لقاء‌الله و ایمان به معاد امید او و محرک او برای اعمال صالح هستند و در انجام اعمال صالح به او الهام می‌دهند.

وی ادامه می‌دهد: «امید بدون توبه امیدی بیجا و ناحق است. با این وجود مؤمن همواره در حالتی میان امید و رجا غوطه می‌خورد و همواره نصرت الهی و آینده بهتر و سعادت‌مندانه‌تر را در پیش رو می‌بیند و همواره اگر امید دارد به خاطر عمل صالح است.

وبلاگ‌نویس در برداشت تفسیری خود می‌نویسد: «نظر به اینکه قدرت کبریایی نامحدود است هرگز نباید از رحمت او نا امید شد، زیرا یأس و ناامیدی شاهدی بر عجز و محدودیت پروردگار بر حسب نظام آزمایش شدت حادثه و مصیبت و ناگواری را که از هر لحظه حساب شده و به‌طور دقیق و هیچ‌گونه

ابهامی در آن نیست پدید می‌آورد و هر لحظه اقتضا کند راهنمایی برای گشایش آن می‌گستراند . نتیجه آن که شدت و سختی در زندگی و توجه به حوادث ناگوار و همچنین فرج و گشایش آنها هر یک بر اساسی صحیح استوار است.»

گروه فعالیت‌های قرآنی: یکپارچگی در رسم‌الخط قرآن رایج کشور نه تنها یک ضرورت برای توسعه سواد قرآنی است بلکه از لوازم اصلی وحدت ملی و انسجام اسلامی به شمار می‌رود.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا) رضا نباتی، کارشناس قرآن با بیان این مطلب به تاریخچه‌ای از روند تغییر در رسم‌الخط قرآن پرداخت و گفت: رسم‌الخط قرآن قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به شیوه ایرانی و با خط هنرمندان قرآن‌نویس مانند استاد طاهر خوشنویس و نیریزی و دیگران انجام می‌شد، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با ظهور خط زیبا و مردم پسند خطاط سوری عثمان طه این رسم‌الخط و رسم‌الخط کشورهای عربی به تدریج رواج یافته و می‌توان گفت از دهه 60 این خط رایج شد و کم‌کم‌ جای خط‌های دیگر را گرفت.

وی افزود: خط عثمان طه در عین چشم‌نوازی و متقن و مستدل بودن مشکلاتی را برای خوانندگان فارسی زبان به همراه داشت، شلوغی اعراب، حرکات کشیده اضافی، علائم ناخوانا و علائم تجویدی باعث شلوغی رسم‌الخط ‌شد و حتی حافظان و قاریان قرآن هم در بدو امر دچار مشکل و اشتباه می‌شدند که در دهه 60 بسیار مشهود بود اما رفته رفته به عادت تبدیل شد.

وی اظهار کرد: خط عثمان طه دو اشکال عمده دارد؛ یکی این که بسیار شلوغ است و علائم زائد زیاد دارد و در هر صفحه حدود 200 علامت زاید وجود دارد که در مجموع قرآن بیش از 120 هزار علامت زاید را شاهد خواهیم بود، (علامت زاید هم به حرکاتی می‌گوییم که بود و نبود آن تفاوتی ندارد بلکه بودن آن خواننده را دچار اشکال می‌کند) مانند «نوحیها» که دارای حرکات اضافه در زیر «ح» و «ه» است.

نباتی تصریح کرد: دومین اشکال این خط آن است که خطاط سعی کرده است تا تجوید را وارد خط کند اما نتوانسته است اغلب قواعد تجویدی را اعمال کند، ضمن این‌که یک قاری قرآن موارد تجویدی را می‌داند و لزومی برای آن در خط نیست و کسی که تجوید نمی‌داند، دچار اشکالات متعددی در تلاوت قرآن می‌شود.

این کارشناس قرآنی تصریح کرد: در دهه 70 به بعد با دستور رهبر معظم انقلاب اسلامی برای قانونمند شدن رسم الخط و وحدت رویه در کشور، مرکز طبع و نشر قرآن کریم راه‌اندازی و طرح جدیدی برای رسم‌الخط ارایه شد، در این شیوه سعی شده است تا از محاسن رسم الخط‌های موجود از جمله خط عثمان‌طه که زیبایی چشم نوازی دارد استفاده و در عین حال از مشکلات این خط پرهیز شود.

وی گفت: بر این اساس، کتابت قرآن براساس رسم‌الخط عثمان طه با حذف حرکات زاید به شیوه‌ای خلوت و آسان و نزدیک به املای فارسی تهیه و تنظیم شد و چند خطاط ایرانی نیز هم اکنون به این شیوه خطاطی می‌کنند و مصاحف آنان نیز به چاپ می‌رسد.

نباتی افزود: از دهه 70 به بعد سازمان تبلیغات اسلامی اقدام به تنظیم و تصحیح مجدد خط نیریزی کرد و با شمارگان بالا قرآن را چاپ و توزیع کرد ولی مورد استقبال مردم واقع نشد، از دهه 80 به بعد این سازمان اقدام به تغییر شیوه خط عثمان‌طه کرد و حروف و علائم آن را براساس شیوه‌های قدیم ایرانی تغییر داد، این دخل و تصرف در خط عثمان‌طه بدون رعایت قانون «کپی رایت» و بدون اجازه از خطاط صورت گرفته است.

وی افزود: مسئولان سازمان تبلیغات اسلامی این خط را به شدت ترویج می‌کنند و علیه خط عثمان‌طه و خط کم علامت مرکز طبع و نشر قرآن تبلیغات منفی به راه انداخته‌اند که مناسب است مسئولان دو مرکز به این وضعیت سر و سامان دهند به ویژه در سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی شایسته است، میزگرد علمی و چالشی درباره این موضوع بگذارند و اختلافات را به طور منطقی، علمی و خداپسندانه حل کنند.

نباتی افزود: برای کشور ما زیبنده نیست که پس از گذشت 27 سال از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز یک رسم‌الخط استاندارد برای خودمان نداریم در حالی که بسیاری از کشورهای اسلامی برای خود رسم الخط واحد دارند.

این کارشناس قرآنی تصریح کرد: از سوی دیگر ما خطاطان خوبی مانند استاد «صمدی» «موحد» «بنی رضی» و ... داریم که می‌توانیم از وجود آنان بهره‌مند شویم و خط آنان را رواج دهیم.

نباتی گفت: البته آموزش و پرورش بنا دارد 650 هزار قرآن به شیوه کم علامت چاپ مرکز طبع و نشر قرآن در مدارس خود توزیع کند که 137 هزار جلد از آن‌ها توزیع شده و بازده خوبی هم داشته است.

وی در ادامه به برخی از اشکالات خط قرآن چاپ سازمان دارالقرآن الکریم اشاره کرد و گفت: در شناسنامه این قرآن که در صفحه آخر درج شده است، چنین آمده: «خطاط عثمان طه(براساس رسم الخط املائی)» که با کمی دقت در آیات و عبارات این مصحف، به سادگی می‌توان فهمید که ادعای رسم الاملائی بودن این قرآن کاملا مخدوش است، زیرا در بسیاری موارد، کلمات براساس رسم‌المصحف مغایر با املای عربی نوشته شده است و برخی کلمات به صورت گزینشی به شیوه رسم الاملاء تغییر کرده است، که این نشانگر عدم احاطه طراحان و تغییردهندگان، به ویژگی‌های مربوط به رسم الخط قرآن اعم از رسم المصحف و رسم الاملاء است که چند نمونه از این موارد در ذیل می‌آید:

*در کلمه «سماوات» که در رسم المصحف، بدون الف و در رسم الاملاء با دو الف نوشته می‌شود، در این مصحف با یک الف نوشته شده و الف دیگر مخدوف مانده است(رسم‌المصحف«سموت» و رسم الاملاء «سماوات» و در این قرآن«سموات»)

*رسم المصحف الصلوة، الزکوة، الحیوة؛ رسم الاملاء، الصلاة، الزکاة و الحیاة و در این قرآن، به صورت رسم‌المصحف ابقاء شده است نه رسم الاملاء.

*رسم المصحف: ادریک، ضحیها، مثویه، ینهیهم و ...؛ در رسم الاملاء: ادراک، ضحاها، مثواه، ینهاهم و ...که در این قرآن به صورت رسم المصحف آمده نه رسم الاملاء.

*رسم المصحف: ءانست، ءانذر تهم، اءنٌک و ...؛ رسم الاملاء: اانت، اانذرتهم، اانٌک و ...که در این مصحف، رسم الاملاء رعایت نشده بلکه به شیوه رسم المصحف آمده است.

این کارشناس قرآن گفت: در رعایت شیوه علامت‌گذاری نیز وحدت رویه و انسجام مشاهده نمی‌شود، چه در اکثر کلمات که به صورت رسم‌المصحف است و چه در آن دسته کلماتی که به صورت رسم‌الاملاء آمده، علائم به صورت ناهماهنگ نوشته شده که مثال‌های زیر نمونه‌ای از آن‌ها است: *در این مصحف، الف کوچک گاه قبل از «ی»ناخوانا و گاه روی «ی» ناخوانا نوشته شده است به طور مثال در کلمات «علی و موسی» الف کوچک، روی «ی» نوشته شده ولی در «بالهدی، استوی و سلوی» قبل از «ی» نوشته شده است.

*درباره «واو» ناخوانا نیز الف کوچک باید قبل از واو نوشته شود، ولی در این مصحف روی واو نوشته شده و اغلب خوانندگان را به اشتباه می‌اندازد به طور مثال در کلمات «صلوه و زکوه» در آیه 43 سوره مبارکه بقره که الف کوچک روی «واو» آمده است.

*علامت مد در جاهای مختلفی آمده است به طور مثال در آیات 13 و 14 سوره مبارکه بقره در مقایسه با کلمه «قالوا» گاهی علامت مد روی «واو» گذاشته شده و گاهی روی «واو و الف» ناخوانا آمده و گاهی هم روی «الف» ناخوانا قرار گرفته است.

*در رسم المصحف، کلماتی مانند «خاسئین و صابئین» همزه بدون دندانه نوشته می‌شود در صورتی که رسم الاملاء باید با دندانه باشد که در این مصحف رعایت نشده است، در صورتی که همین قاعده در کلمه اسراییل (بقره /83 )رعایت شده است: اسرءیل، اسراییل

*در آیه 102 سوره بقره برخی کلمات مانند «الشیاطین» به صورت رسم الاملاء نوشته شده است اما در همان آیه، در کلمات «سلیمان، هاروت، ماروت، اشتراه» رسم الاملاء رعایت نشده بلکه به صورت رسم‌المصحف آمده است.

*در آیه 69 سوره یوسف در کلمه «ءاوی» اولا رسم الاملاء رعایت نشده و ثانیا علامت مد روی «ی» ناخوانا نوشته شده که افراد عموما ‌به اشتباه می‌افتند و به جای الف مدی که حرف مد است «ی» ناخوانا را می‌خوانند و مد می‌دهند.

*کلمه جیء در آیه 69 سوره زمر از رسم المصحف دو وجهی است ولی در این قرآن مطابق وجه مشکل‌تر نوشته شده یعنی «جایء» در حالی که کلمه قبل از آن یعنی «کتاب» را رسم الاملائی نوشته‌اند.

*کلمات «قواریرا، یتلوا، ثمودا و ساوریکم» در رسم الاملاء حتما باید به این صورت بیاید «قواریر، یتلو، ثمود، ساریکم»، در صورتی که همان رسم‌المصحف اعمال شده است.

وی در پایان تاکید کرد: در نتیجه حتی یک صفحه در این قرآن نیست که این گونه اشکالات در آن دیده نشود و به نظر می‌رسد اشاعه این قرآن به عنوان رسم الاملاء در این شمارگان و به این شکل آن هم در سراسر کشور، نیازمند تامل و بازنگری است.