| رابطه بین عدالت خداوند و شفاعت در وبلاگ «عدل الهی» | ||
|
گروه وبلاگ: «هـمـان‌طـور که قرآن‌مجید بیان مى‌کند، شفاعت اولیاى خدا منوط به اذن پروردگار جهان است و تا اجازه خدا نباشد هیچ‌کس نمى‌تواند شفاعت کند.»
به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)، وبلاگ «عدل الهی» که در سرویس‌دهنده‌ی پارسی‌بلاگ به‌روز می‌شود در پست اخیر خود به بررسی رابطه‌ی بین عدالت خداوند و شفاعت پرداخته‌است. بلاگر با اشاره به اینکه «شفاعت» در لغت به‌مـعنى ضمیمه کردن چیزى به چیز دیگر و جفت کردن آن است می‌نویسد: «شفاعت در اصطلاح مذهبى به‌معنى کمک کردن اولیاى خدا(پیامبران، امامان و مردم صالح و درستکار) براى نجات افرادى است که در طول زندگى مرتکب لغزش‌هایى شده‌اند.» وی با توضیح این نکته که کمک به نجات افراد گنهکار به دو شکل است، می‌افزاید: «یک شکل آن ظلم و ستم و تبعیض ناروا بوده و شکل دیگر آن یک‌نوع درس تربیت، روزنه امید و وسیله‌ی تکامل است، اگر افرادى که مورد شفاعت واقع مى‌شوند هیچ‌گونه شایستگى نداشته‌باشند و درعین‌حال به آنها بدون جهت کمک شود و بر دیگران مقدم شوند، این کار یک نوع تبعیض ناروا و تشویق مردم به گناه و تأمین دادن به آنها در برابر جنایات است. ایـن هـمـان شـفـاعـت غلط و ناروایى است که موجب می‌شود جنایتکاران از انجام هیچ جنایتى کوتاهى نکنند، ولى مسلماً هدف آیات، این نوع شفاعت نیست که عقل و خرد آنرا محکوم مى‌کند.» بلاگر در ادامه یادآور می‌شود: «اگـر بـعـضـى از گناهکاران به خاطر پیوندهاى معنوى که با خدا داشتند و به خاطر ارتباط ایمانى که با اولیاى پروردگار برقرار ساخته بودند مورد کمک شفیعان روز رستاخیز قرار گیرند، در این‌صورت نوید شفاعت نه تنها موجب تشویق و مستلزم تبعیض ناروا نیست، بلکه عین عدالت و وسیله تربیت و بازگشت افراد گنهکار از نیمه راه است.» وی با بیان این نکته که قرآن‌مجید شفاعت اولیاى خدا منوط به اذن پروردگار جهان است و تا اجازه خدا نباشد هیچ کس نمی‌تواند شفاعت کند، خاطرنشان می‌کند: «ناگفته پیداست که اذن خـدا بـى‌جـهـت و بـدون حکمت نخواهد بود؛ در این‌صورت باید گفت اذن خدا شامل حال کـسـانى مى‌شود که براى عفو و اغماض شایستگى دارند و اگر در طول زندگى لغزش و گناهى داشـتـنـد بـه مـرحله پرده‌درى و طغیان نرسیده و اگر رابطه خود رادر بعضى از جهات ضعیف کـرده‌اند.» |
نظرات شما: نظر
