| توصیف پرهیزکاران در نهج‌البلاغه | ||
|
گروه وبلاگ:«پرهیزکاران در شب برپا ایستاده مشغول نمازند، قرآن را جزء جزء و با تفکر و اندیشه می‌خوانند، با قرآن جان خود را محزون و داروی درد خود را می‌یابند.» به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)، بلاگر وبلاگ«فصل انتظار» در پست اخیر خود به توصیف سیمای پرهیزکاران در نهج البلاغه پرداخته‌است.
این بلاگر در پست خود می‌نویسد:«پرهیزکاران وقتی به آیه‌ای برسند که تشویقی در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روی آورند و با جان پر شوق در آن خیره شوند و گمان می‌برند که نعمت‌های بهشت برابر دیدگانشان قرار دارد و هرگاه به آیه‌ای می‌رسند که ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن می‌سپارند و گویا صدای بر هم خوردن شعله‌های آتش در گوششان طنین‌افکن است، پس قامت به شکل رکوع خم کرده ، پیشانی و دست وپا بر خاک مالیده و از خدا آزادی خود را از آتش جهنم می‌طلبند.» بلاگر در رابطه با نشانه‌های پرهیزکاران می‌نویسد: «یکی از نشانه‌های پرهیزکاران این است، که او را اینگونه می‌بینی:در دینداری نیرومند، نرمخو و دور اندیش است، دارای ایمانی پر از یقین، حریص در کسب دانش، با داشتن علم بردبار، در توانگری میانه رو، در عبادت فروتن، در تهیدستی آراسته، در سختی‌ها بردبار، در جستجوی کسب حلال، در راه هدایت شادمان و پرهیز کننده از طمع ورزی می‌باشند.» بلاگر در پست خود ادامه می‌دهد:«اعمال نیکو انجام می‌دهد و ترسان است ، روز را به شب می‌رساند با سپاسگزاری وشب را به روز می‌آورد با یاد خدا ، شب می‌‌خوابد اما ترسان و برمی‌خیزد شادمان ، ترس برای اینکه دچار غفلت نشود و شادمانی برای فضل و رَحمتی که به او رسیده است.» این وبلاگ در سیستم خدمات‌دهنده وبلاگ پارسی‌بلاگ بروز می‌شود. |
منبع: http://www.iqna.ir
نظرات شما: نظر
