گروه وبلاگ: «قرآن سندى تاریخى بوده و تا آنجا که به حوادث اشاره دارد، از جمله به حوادثى از زندگانى و روزگار پیامبر(ص) و غزواتى چون «بدر»، «احد» و «حنین» یا اشاراتى به فرهنگ جاهلیت، در حکم تاریخى مستند است.»

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)، وبلاگ «قرآن و قرآن‌پژوهی» که در سرویس‌دهنده‌ی بلاگفا به‌روز می‌شود در پست اخیر خود به موضوع فرهنگ‌آفرینی در «قرآن» پرداخته‌است.

بلاگر با اشاره به اینکه قرآن‌مجید سرمنشاء اغلب علوم و هنرهاى اسلامى است، می‌نویسد: «قرآن با آیات عدیده‌ی اخلاقى و توصیه‌هاى بسیار به فضایل و نهى از رذایل اخلاقى، در حدى به اخلاق و حکمت عملى توجه دارد که می‌توان آن را یک رساله‌ی اخلاقى متعالى در نظر گرفت.»

وی ادامه می‌دهد: «قرآن اساس دستور زبان عربى را نهاده است، باید دانست که نه قرآن تابع نحو و دستور زبان عربى بوده، بلکه نحو و دستور زبان عربى تابع قرآن است که فى‌المثل سبیل یا رحمت را هم به صورت مؤنث و با ضمائر مؤنث، تلقى کرده‌است هم به صورت مذکر.»

بلاگر با بیان این نکته که نفوذ قرآن در ادبیات عربى و فارسى و ترکى و اردو و سایر زبان‌هاى جهان اسلام بسیار عظیم است، یادآور می‌شود: «زبانشناسان عرب به حق برآنند که اگر قرآن نبود زبان عربى نابود مى‌شد، استاد مطهرى مى‌نویسد: زبان عربى، فقط زبان یک کتاب است، به نام قرآن؛ قرآن تنها نگهدارنده و حافظ و عامل حیات و بقاى این زبان است، تمام آثارى که بعد به این زبان به وجود آمده، در پرتو قرآن و به خاطر قرآن بوده است.»

برای خواندن ادامه‌ی مطلب اینجا کلیک کنید!