| «قسم» از نگاه قرآن در وبلاگ «علوم قرآنی» | ||
|
گروه وبلاگ: «از دیدگاه اسلام، سوگند یاد کردن عملی ناپسند بوده و اجتناب از آن بسیار مطلوب و پسندیده است، اما متفاوت بودن حالات انسان به هنگام سوگند یادکردن از یک‌سو و انگیزه‌های مختلف جهت قسم‌خوردن از سوی دیگر، موجب برخورد متفاوت قرآن‌کریم با انواع سوگندها شده‌است.» به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)، وبلاگ «علوم قرآنی» که در سرویس‌دهنده‌ی پارسی‌بلاگ به‌روز می‌شود در پست اخیر خود به سؤالی مبنی بر اینکه چرا خداوند ما را از قسم‌خوردن نهی می‌کند ولی خودش در قرآن‌کریم در موارد متعددی قسم یاد کرده‌است، پاسخ می‌دهد.
بلاگر در ابتدای پست می‌نویسد: «خداوند متعال در قرآن‌کریم آیه‌ی 224 از سوره «بقره»، مسلمین را از هرنوع سوگندی حتی به‌منظور نیکی و تقوی و اصلاح بین مردم برحذر داشته و سپس در آیه 225 از همان سوره با تقسیم سوگندها به سوگند «لغو» و سوگند «جدی»، سوگند لغو را فاقد اثر جزایی و فقهی و سوگند جدی را موضوع احکام فقهی و اثرات وضعی قرار داده‌است.» وی در ادامه می‌افزاید: «به‌عنوان مثال؛ قسم‌هایی که معمولاً از روی عادت برای امور عادی و کم‌ارزش، بر زبان جاری می‌شوند، در عین‌حال که نامطلوب و شایسته‌ی پرهیز هستند لغو و بی‌اعتبار شمرده‌شده و اسلام هیچ‌گونه عقوبتی را چه دنیوی و چه اخروی بر آن مترتب نمی‌سازد.» بلاگر یادآور می‌شود: «اما سوگندهایی که با عزم و اراده و تصمیم جدی و به‌منظور رسیدن به اهدافی خاص، از انسان صادر می‌شود، دارای اهمیت بوده و به همین لحاظ دارای اثرات گوناگون وضعی و فقهی هستند. البته لازم به ذکر است که ممنوع بودن سوگند و نامطلوب بودن آن حکمی کلی است، ولی استثنأ بردار است، زیرا قسم‌خوردن نزد حاکم شرع، نه‌تنها ممنوع و یا مکروه نیست، بلکه در برخی موارد واجب و تنها راه حل خصومت‌ها است.» |
منبع: www.iqna.ir
نظرات شما: نظر
