بسم الله الرحمن الرحیم

رازهای طبیعت کشف می شود

پیشرفت شگفت انگیزدانش بشری ،ناشناخته ها را یکی پس از دیگری کشف می کند واساس پندارهای نادرست را در فیزیولوژی وعلوم تجربی باژگونه می سازد.

مثلا درگذشته ، برخی ازاعضاءبدن رابی فایده می پنداشتند ولی علم امروز ،پس ازکاوش وتحقیق زیاد ، فوائدمهمی برای هر کدام ثابت کرده است .واز این پس باپیشرفت وسائل تحقیق ، فوائدمهمتری کشف خواهد شد.

دراین مقاله ، برای روشن شدن موصوع به ذکر چند نمونه می پردازیم :

1-   غده ی تیموس غد ه ایست کوچک که درقفسه ی سینه ،زیر استخوان جناغ روی نای قرار گرفته است . کار ویژه غده ی تیموس روشن نبودوبرخی از پیشنیان ان را عضوی زائد می پنداشتند ولی امروز معلوم شده است که غده ی تیموس درمقاومت ودفاع ،دربرابرعوامل بیگانه ایکه به  بدن هجوم می اورند ؛سهمی بزرگ دارد.

برخی از دانشمندان برانند که این غده پس اربلوغ ،روی فعالیت های جنسی ورشد بدن اثر مهمی دارد وبا برداشتن ان گویی اعضای جنسی به حالت خفتگی دچار می شوند وبلوغ دیررس پیش می اید .

2-غده ی صنوبری یا اپی فیز پیجیده ترازتیموس است وداخل مغز قرار دارد . در گذشته بر خی از دانشمندا ن فیزیولوژی فایده ای برای ان تصور نمی کردند . ولی امروز معتقدند که این غده درمهار کردن فعالیت های جنسی وجلوگیری ازبلوغ زودرس ، مؤثر است ونیز فعالیت های دیگری دارد که اختلال ان موجب مرگ می کردد.

3-لوزه ها یابادامکها :سابقاپزشکان لوزه ها را بی فایده می دانستند ودرصورت تورم ، فوراَ دستور عمل جراحی می دادند وانها را برمی داشتند .

ولی امروزه ، متخصصین به اهمیت وجود لوزه ها در بدن پی برده اندو برداشتن انها را جز درمورد ضروری ،تجویز نمی کنند.

لوزه ها گلبولهای سفید می سازند که کار انها دفاع دربرابر میکروب هاست وبه صورت یک نوع قرنطینه ویاچون سد محکمی درابتدای راههای تنفسی قرار گرفتهاند ؛ هوای تنفسی رااز آلودگی ها پاک می کنند ومیکروب های آنرا از بین میبرند . هرگاه آلودگی هوا بشتر ویا میکروبها قویتر باشند ؛ لوزه ها فعالیت بیشتری می کنند ودرنتیجه ،متورم می شوند.

برداشتن لوزه ها صحیح نیست زیرا:

اولا- موجب آزادی عمل میکروبها درحلق وورود آنها به درون حنجره ونای وششها می شود وبیمارهایی از قبیل برونشیت وورم ریه ها ایجاد می کند .

ثانیا –براثر برداشتن لوزه ها، پوست داخلی بینی و حنجره نازک تراز حد طبیعی شده باعث خشکی حلق وبینی می گردد.

به علاوه به هنگام عفوبتهای حلقی ،لوزه ها متورم شده مانند : لامپهای خطر ، پزشک را از عفونت حلق ،آگاه می سازد ولی درصورت نبودن آنها ممکن است عفونت حلق تشخیص داده نشود وعوارضی مانند رماتیسم قلبی و غیره ایجاد کند.

4-آپاندیس :گروهی از دانشمندان پس از تحقیقات زیاد به این نتیجه رسیده اند که : آپاندیس می تواند درمبارزه باسرطان نقش مؤثر داشته باشد وبرداشتن آن درغیر وقت ضروری، ممکن است موجب بروز سرطان گردد.

مجله طبی ((جاما))می نویسد : برداشتن آپاندیس در اشخاصیکه آمادگی برای سرطان دارند .تأثیر قابل توجهی دارد ومی تواند درآنها موجب پیدایش سرطان گردد.

مطالعه درنمونه های فوق وصدها نمونه ی دیگر ، برای ما روشن می سازد که: اگر برای چیزی اثر وفایده یی پیدا نکردیم نباید آنرا بی اثر وبی فاید ه بپنداریم بلکه باید در انتظار آن باشیم که درآیند ه اسرار وآثار آن در پرتوعلم کشف شود . چون ، با آ نکه بشر پیشرفتهای زیادی کرده ، هنوز مراحل ابتدائی را طی می کند واز کتاب بزرگ طبیعت ،سطری بیش مخوانده است .

انیشتاین در کتاب ((فلسفه ی بسبیت ))می نویسد: آنچه تاکنون از کتاب طبیعت خوانده ایم بسیار چیزها به ما آموخته است ولی می دانیم که هنوز از حل وکشف کامل اسرارطبیعت بدوریم .

ویلیام جیمس می گوید: نسیت دانش ما به جهل مان چون قطره دربرابر اقیانوسی ژرف است .

بنابر این آیا مادیها که به علت بی اطلاعی از اسرار و خواص موجودی ، آنرازاید وبی اثر می پندارند ، اشتباه نمی کنند!؟

در صورتیکه اگر دقت کنند به آسانی در می یابند که از ندانستن تا نبودن فاصله بسیار است وصحیح نیست که انسان ،نیافتن چیزی را دلیل نبودن آن قرار دهد.

بدیهی است که ندایستن خاصیت یکی درمورد از میلیاردها موجودات ،مانع از آن نخواهد شد که انسان بتواند از اسرار عالم آفرینش ونظام شگفت انگیزآن ، به پدید آورنده ی باشعورآن پی ببرد . بی شک ،مطالعه درباره ی باقی موجودات وحتی یک قسمت از یک موجود . برای هدایت انسان به باظم شعورمند وخالق جهان ،کافی است.

شما اگر کتابی بیابید که اسرار آن پر از مطالب علمی ومنطقی باشد اما درآن چند جمله نیز بیابیدکه از نظرشما نافهوم ومبهم باشد ، درباره ی آن کتاب چگونه  قضاوت می کنید ؟ آیا آنهمه مطالب سودبخش را که زاییده ی افکاری بلند ودیدی وسیع است ، می توان نادیده گرفت !؟هر گزنه .

پس چه نیکوست یادآوریم که:

جهان چون چشم وخدوخال وابروست

که هر چیزی به جای خویش نیکوست

برگرفته از شبکه خبر

به نام خدا
با عرض سلام
دوستان عزیز مطالب پایین رو از طریق ایمیل از یکی از دوستانم دریافت کردم که بد ندیدم  خدمت شما هم ارائه کنم
چقدر خنده داره که یک ساعت عبادت به درگاه الهی دیر و طاقت فرسا میگذره ولی 60 دقیقه بازی یک تیم فوتبال مثل باد می گذره!
چقدر خنده داره که 100  هزار تومان کمک در راه خدا مبلغ بسیار هنگفتیه اما وقتی که با همون مقدار پول به خرید می ریم کم به چشم میاد!
چقدر خنده داره که یه ساعت عبادت در مسجد طولانی به نظر میاد اما یه ساعت فیلم دیدن به سرعت میگذره!
چقدر خنده داره که وقتی می خوایم عبادت و دعا کنیم هر چی فکر می کنیم چیزی به فکرمون نمی یاد تا بگیم اما وقتی که می خوایم با دوستمون حرف بزنیم هیچ مشکلی نداریم!
چقدر خنده داره که وقتی مسابقه ورزشی تیم محبوبمان به وقت اضافه می کشه لذت می بریم و از هیجان تو پوست خودمون نمی گنجیم اما وقتی که مراسم دعا و خطابه و نیایش طولانی تر از حدش می شه شکایت می  کنیم و آزرده خاطر می شیم!
چقدر خنده داره که خوندن یه صفحه و یا بخش از قرآن سخته اما خوندن 100 صفحه از پرفروشترین کتاب رمان دنیا آسونه!
چقدر خنده داره که سعی میکنیم ردیف جلو صندلی های یک مسابقه رو رزو کنیم اما به آخرین صفهای نماز جماعت تمایل داریم!
چقدر خنده داره که برای عبادت و کارهای مذهبی هیچ وقت زمان کافی در برنامه روزمره خود پیدا نمی کنیم اما برای بقیه برنامه ها رو سعی می کنیم تو آخرین لحظه هم که شده انجام بدیم!
چقدر خنده داره که شایعات روز نامه ها رو به راحتی باور می کنیم اما سخنان خداوند در قرآن رو به سختی باور می کنیم!
چقدر خنده داره که همه مردم می خوان بدون اینکه به چیزی اعتقاد پیدا کنند و یا کاری  در راه خدا انجام بدن به بهشت برن!
چقدر خنده داره که وقتی جوکی رو از طریق پیام کوتاه و یا ایمیل به دیگران ارسال می کنید به سرعت آتشی که در جنگلی انداخته شود همه جا را فرا می گیرد اما وقتی که سخن و پیام الهی  رو  می شنوید دو برابر در مورد گفتن و یا نگفتن اون فکر می کنید!
خنده داره . اینطور نیست؟!
دارید می خندید؟
دارید فکر می کنید؟
خنده داره؟ ...... نه   تاسف آوره
یا حق

روزهای پایانی نمایشگاه ،یک ساعت مانده به افطار بود که دانشجویی اومد پیشم وبعد از سلام  گفت: می خواهم خیلی رک وصریح باهات صحبت کنم . با لبخندی پاسخشو دادم و تعارفش کردم روی صندلی بنشیند.بعد از کمی سلام واحوالپرسی ازش خواستم تا حرف دلشو بزنه.

حرف دوست عزیزم (که بعدا با هم دوست شدیم):

 من به مبدأ، توحید و عدالت خداوند متعال معتقدم و به نمازگزاردن پاى بند هستم; ولى نسبت به وجود بهشت و جهنم به این صورتى که امروزه در جامعه ما رایج است; یعنى دنیاى دیگرى باشد که انسان ها پس از مرگ به آن جا منتقل شوند، شک دارم و بر این باورم که بهشت و جهنم به همراه زندگى و حیات همین دنیاست که در قالب جهنم بدى ها و فشارها بر روح و جسم آدمى فشار وارد مى کند و در نقطه مقابل، بهشت نیز همان لذّات معنوى روحى است که به روح انسان ها وارد مى شود; جواب شما چیست؟

اما پاسخ من به ایشان البته با کمی ویرایش:

 پس از موضوع توحید، مهم ترین موضوع، موضوع معاد و قیامت است. وبه همین دلیل قرآن کریم حدود 1200 آیه به آن پرداخته است.

اثبات قیامت از دو راه ممکن است:

 الف: نقلى (قرآن و روایات)

 ب: براهین عقلى.

راه های اثبات قیامت از طریق قرآن:

1. در برخى آیات، منکران معاد را خلع سلاح مى کند; آنان که مى گویند: جز همین زندگى دنیایى، خبر دیگرى نیست... .(جاثیه،24)

2. گاهى از کسانى که قیامت را بعید مى شمارند، دفع شبهه مى کند.

3. با ذکر نمونه هایى از زنده شدن دوباره، در همین دنیا (مثل: داستان اصحاب کهف، مقتول بنى اسرائیل، عُزیر پیامبر، زنده کردن چهار کبوتر براى حضرت ابراهیم(ع)، زنده شدن مردگان به دست حضرت مسیح(ع) به اذن خداوند، مرگ طبیعت در پاییز و زمستان و زنده شدن دوباره آن در بهار و تابستان و...) به منکران معاد مى فهماند که وقوع رستاخیز محال نیست.

ادامه اش را در پست بعدی دنبال کنید

وبلاگ عدل الهی

تفسیر قرآن مقام معظم رهبری: انفاق در راه خدا و فایده آن

ومما رزقناهم ینفقون: و از آنچه که ما روزی آنها کرده‌ایم انفاق می‌کنند. حالا آیا این انفاق همان زکاتی است که در کتابهای فقهی گفته شده به 9 چیز تعلق می‌گیرد و در غیر آن 9 چیز زکوه نیست؟ نه این آن نیست. البته ممکن است در مورد زکوة هم ما نظرات فقهی‌ی دیگری را هم سراغ داشته باشیم. و بشناسیم که دایره زکوه را بسی وسیع‌تر گرفته باشند و از آنچه که در این 9 چیز وجود دارد و ممکن است وجود داشته باشد اما به هر حال این آن انفاق نیست و فراتر از آن است.

انفاق کردن یعنی خرج‌کردن از مال، و بدیهی است که مراد از این خزج‌کردن، آن خرجی نیست که انسان برای خودش می‌کند، چون خرج کردن برای خود را هر انسانی می‌کند و بی‌تقواها بیشترش را برای خورد و خوراک و لذت و شهوترانی خودشان خرج می‌کنند. پس مقصود آن نیست، بلکه مقصود انفاق در راه خداست. یعنی در راه هدفهای والا و در راه آرمانهای الهی خرج‌کردن بسیار مهم است! و این انفاق دارای دو فایده است: یک فایده، فایده نقد و تخلف ناپذیر و همگانی، و ان عبارت است از فایده‌ای که به انفاق کننده می‌رسد. و فایده دوم: فایده متحمل و نه‌چندان همگانی که به انفاق شنونده می‌رسد. درست عکس آن چیزی که در تصور عمومی وجود دارد. همه خیال می‌کنند ما که انفاق می‌کنیم و خرج می‌کنیم به انفاق شونده، یعنی به آن کسی که پول می‌دهیم فایده می‌رسد، در حالی که اینطور نیست، یعنی قبل از آنکه به او فایده برسد اولین فایده به ما که انفاق می‌کنیم ‌رسیده است. من یک وقتی در گذشته پیرامون بحث انفاق و زکوة می‌گفتم: شما که دست در جیب کردی و این پول را درآوردی تا رساندی دست گیرنده فایده بردی و واقعیت همین است. چرا؟ چون اصل قضیه دل‌کندن از آن چیزی است که شما آن را متعلق به خودتان می‌دانید و این کار بزرگ است، که در آیه‌ی شریفه قرآن می‌فرماید: ومن یوق شح نفسه فاولئک هم‌المفلحون ( 9- حشر) کسی که نگاه داشته شود از شح او رستگار است و مشکل دنیای امروز همین است. مشکل بزرگ دنیای گذشته در تاریخ همین بوده. مشکل بزرگ دنیا از زرمندان است و زرمندان هم بسیاری از اوقات از زر، زور خودشان را به دست آورند و بسیاری از اوقات بخاطر زر دنبال زور رفتند. امروز کسی که در دنیا به قدرت می‌رسد و زمام امور یک کشوری را بدست می‌آورد، اولین کاری که می‌کند، روال زندگی‌اش را روال زندگی یک رئیس جمهور قرار می‌دهد: زندگی کردن، خوردن، چریدن

با انواع و اقسام چریدنیهائی که برای انسان مطلوب است و شهوت‌رانی‌ها، چون به قدرت رسیده است! به یک رئیس جمهور مگر می‌شود گفت این‌جور نچر، این‌جور نخور، این‌جور اسراف نکن؟ خواهد گفت پس من برای چه به اینجا رسیدم؟ و حقیقتاً اگر از او سئوال کنی این پاسخ را می‌دهد! آنجا که شما یک رئیسی را در یک کشوری ببینید که خیلی اهل اسراف نباشد استثنائی است، البته این را داشتیم، نه اینکه بگویم نداشتیم، اما خیلی استثنایی، حتی آن خوب خوبهاشان. بنده در این چند سال گذشته به بعضی‌ها برخورد کردم از رؤسای جمهور که جزو متفکرین و ایده‌دارها بودند، یعنی فقط این نبود که یک نظامی‌ئی آمده باشد و قدرت را بدست گرفته باشد برای شهوت‌رانی، از این قبیل نبود، برخی‌شان ایده داشتند، لکن همانجا را هم من دیدم آنچنان مواظب خوشگذرانی خودشان هستند مثل یک حیوان ( که در روایت دارد: همها علفها ) بسیاری از اینها همتشان همان علفشان بود. اصلاً زندگی که در آن لذت بودن نباشد برای آنها معنی ندارد، کما اینکه شما می‌بینید امروز سرمایه‌ها‌ی انباشته در دنیا چه می‌کند؟ و امروز ثروتمندان بزرگ عالم چه آتش به دنیا زدند؟ چقدر انسان را محروم نگهداشتند؟ و این بر اثر ( شح نفس ) هرچه بیشتر به چنگ آوردن و هرچه کمتر خرج کردن است!! ولذا این اقدام بزرگ و تمرین بزرگی است برای انسان، که انسان آنچه را از جیب خودش به‌چنگ آورده رها کند. پس اولین فایده‌ای که بر انفاق مترتب است، آن فایده‌ای است که به انفاق کننده می‌رسد و فایده‌ی دوم آن فایده‌ی است که به انفاق شونده می‌رسد. لکن این فایده دوم مشکوک است و همیشه چنین فایده‌ای مترتب نمی‌شود. گاهی شما انفاق می‌کنید در جای خودش نیست. انفاق می‌کنید اما شرایط دیگر برای خوشبخت شدن آن شخص یا آن جمع وجود ندارد، یعنی پول به دست‌شان رسیده، اما نتوانسته‌اند استفاده کنند. شرایط دیگر نبوده پس وقتی شما انفاق می‌کنید نمی‌توانید یقین داشته باشید که به آن فایده‌ی دوم که رسیدن به پر کردن خلاء است حتماً رسیده‌اید، البته این شک نباید موجب شود تا انسان انفاق نکند بلکه باید انفاق بکند ولو مشکوک باشد که در طرف مقابل به نتیجه برسد یا نه. اما آنچه که هرگز تخلف نمی‌شود آن فایده‌ای است که به انفاق کننده می‌رسد. پس تقوای مطلوب قرآن یعنی آن حداقل لازم برای متقی بودن این است: وممارزقناهم ینفقون این انفاق چیز بسیار خوبی است! در هر حدی که هستید عادت کنید، به انفاق کردن، البته انفاق فقط انفاق پول نیست، انفاق علم هم انفاق است، همان وقتی که بیکار هستید و می‌توانید کمک کنید به بی‌سوادی و نادانی، دانش‌تان را انفاق کنید و همین انفاق هم اتفاقاً اول فایده‌اش به خودتان می‌رسد. یعنی پیش از اینکه دیگری از علم شما استفاده کند وقتی آن علم را تکرار می‌کنید استفاده‌اش به خود شما می‌رسد، یا انفاق وجاهت،وجاهت اجتماعی و آبروتان را انفاق کنید! یک‌جایی ممکن است آبروی شما به‌درد یک مسلمانی بخورد یا به‌درد یک مجموعه‌ی مسلمانانی بخورد آنرا انفاق کنید و انفاقات گوناگون، تا برسیم به بقیه نشانه‌های متقین.