بنام خدا

الحمد لله الّذی جعلنا من المتمسِّکین بولایة امیر المؤمنین علی بن ابی طالب(ع)

 ابو بکربن ابی قحافه
« مرا به خود واگذارید و از من دست بکشید من بهترین شما نیستم در حالی که علی میان شماست».

( أقیلونی لست به خیر منکم و علی فیکم )

در جای دیگر می گوید: «  نزدیکرین مردم به خدا ، و بهترین فرداز نظر منزلت و بالاترین کس خدمت فداکاری و مجاهدت است».

ابن ابی الحدید از دانشمندان بزرگ سنی :
« این علی عالم برین و جهان ملکوت ، همان تربت پاکی است که جثه مقدس تو را در برگرفته است ، اگر آثار حدوث در وجود تو آشکار نگشته بود ،

می گفتم: تو بخشنده روان کالبدها و گیرنده جان جاندارانی! اگر عوامل مرگ طبیعی در وجود تو اثر نگذاشته بود ، می گفتم: تو روزی ده همگانی! تویی که کم و زیاد ، هر گونه بخواهی می بخشی»

در جای دیگر می گوید:«چه بگویم درباره مردی که همه فضیلت ها به او منتهی می شود و هر مکتب و هر گروهی خود را به او منسوب می سازند ، آری اوست رئیس همه فضیلتها...».

پروفسور عباس محمود عقاد:ادامه مطلب...

به نام خدا

خوب امروز نوبت منه!

اولاً فرارسیدن عید ولایت و طلوع امامت، اکمال دین و اتمام نعمت، عید غدیر رو به همه ی دوستان و عاشقان اهل بیت پیامبر اعظم (صلوات الله علیهم اجمعین) تبریک میگم و از اعضای فعال و پر تلاش وبلاگ و همه ی دست اندرکاران این وبلاگ و سایر وبلاگ های قرآنی - به خصوص سرکار آمون که یادداشت های زیبایی ارسال می کنه- و همچنین از بازدیدکنندگان محترم تشکر می کنم.

ثانیاً از عزیزان تقاضا می کنم هر وبلاگ قرآنی فعال و مناسب برای معرفی را می یابند به دوستان گروه اطلاع دهند و به نحوی معرفی نمایند.

بعضی از عزیزان خواستار شرح خاطرات سفر زیارتی به عتبات شدند که ضمن قدر دانی از توجهشون باید به عرض برسونم گرچه این مقدار رو برای تحلیل اوضاع و یک شناخت نسبی از عراق مطرح کردم ولی اگر فرصت کنم بازهم سعی خواهم کرد چیزایی بنویسم، البته توی وبلاگ ابلاغ.

وبلاگ حکومت اسلامی هم با مطلبی دیگه در باره ی ایرادی از دموکراسی بروزه.

در جلسه ای، یکی از دوستان سوالی از من کرد که با توجه به اینکه در آستانه غدیر ؛روز ولایت و رهبری هستیم ؛ دوست دارم در همین ایام مبارک به آن بپردازم سوال این است که مقام امامت بالاتر است یا نبوت ؟ چرا مى گویند : حضرت على(علیه السلام) از سایر پیامبران(علیهم السلام) بالاتر است ؟

در جواب این دوست باید بگویم که از آیات و روایات استفاده مى شود که مقام امامت ، بالاتر از مقام نبوت و رسالت است .

 مقام نبوت و رسالت ، یعنى؛مقام دریافت وحى الهى و تبلیغ و نشر آن در بین مردم ، و تربیت انسان ها از طریق ]انذار و تبشیر [و تعلیم و آگاهى بخشیدن به آن ها . بنابراین ، رسول موظف است در حوزه مأموریت خود ، مردم را به سوى خدا دعوت کند و فرمان الهى را به آن ها برساند ، و براى یک انقلاب فرهنگى و فکرى و عقیدتى ، از هیچ کوششى دریغ نکند

اما مقام امامت یعنی؛ادامه مطلب...

آیا پیامبران دچار سهو و نسیان و خطا مى شوند یا خیر؟ اگر چنین نیست پس مراد از آیه شریفه 286 سوره مبارکه بقره چیست؟

پیامبران الهى از سهو، نسیان، غفلت و خطا منزه هستند، زیرا آنان معصومند; هم از جنبه علمى عصمت دارند و هم از جنبه عملى. عصمت نظیر عدالت نیست ـ که ملکه اى باشد که انسان را از گناه عمدى حفظ کند ـ بلکه عصمت، انسان را از جهل، خطا، سهو، نسیان، مغالطه در اندیشه و تفکّر هم نگه مى دارد; یعنى معصومین(علیهم السلام) هم در بخش علم، مصون از اشتباه فهمى مى باشند و هم در بخش عمل، مصون از کار ناروایند.

در افراد متوسط، عصمت علمى احیاناً از عصمت عملى جداست، امّا هرچه بالاتر رویم، این دو جناح به یک دیگر نزدیک تر مى شوند، تا جایى که متحد مى گردند; نظیر فرشتگان که علمشان عین عمل آنهاست و بالاتر از آنها، نظیر صادر اول و از آن بالاتر، ذات اقدس حق که علمش عین عمل است و همان طور که در ملکه علمى مصون است (مَا یَعْزُبُ عَن رَّبِّکَ مِن مِّثْقَالِ...) و از جهل، خطا، سهو و نسیان و... معصوم است (وَمَا کَانَ رَبُّکَ نَسِیًّا) در مسائل عملى نیز از هر زشتى مصون است; ستم کار نیست: (وَلاَ یَظْـلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا) زشت کار نیست: (کُلُّ ذَ لِکَ کَانَ سَیِّـئُهُ عِندَ رَبِّکَ مَکْرُوهًا). زیرا در آن مرحله، علم، عین قدرت و قدرت، عین علم اوست. پس ملکه عصمت، ملکه عملى محض نیست; چنان که ملکه علمى محض نیز نیست و انبیا عموماً(علیهم السلام) و خاتم الانبیاء(صلى الله علیه وآله)خصوصاً، هم در بخش علم معصومند و هم در بخش عمل، چون هم قول آنها و گفته شان حجت حق است و هم کار و رفتارشان در راهنمایى خلق خدا به سوى حق و هدفِ اعلى حجت است.

حال که پیامبر معصوم است پس چرا مى گوید: (رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَآ إِن نَّسِینَآ أَوْ أَخْطَأْنَا) یعنى چرا رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) با آن که مقام عصمت داشت، درخواست مصونیت از خطا و نسیان مى کرد؟ پاسخش این است که، عصمتِ ایشان ذاتى نیست، بلکه به عصمت خداوند متعال معصوم هستند، پس صحیح است که از خداوند متعال مصونیتى را درخواست کند که از ناحیه خود، ضمانتى نسبت به آن ندارد و خود را در این درخواست، هم آواز مؤمنان سازد.

وبلاگ مفید

www.quranblog.org

بنام خدا

خداوند جهان هستی را بر اساس سنّت هایی آفریده و بر اساس سنّت‏ها و قوانین الهی، جهان هستی و از جمله انسان‏ها اداره می‏شوند. این سنّت‏ها همان گونه که خداوند در قرآن فرموده است، قابل تغییر و تبدیل نیست.
یکی از سنت‏های الهی برای جامعه انسانی آن است که: "خداوند سرنوشت هیچ گروهی را تغییر نمی‏دهد، مگر آن که سرنوشت خویش را تغییر دهند".(1) بر اساس این سنت الهی، انسان‏های نیک کردار و پیروان ادیان الهی اگر بخواهند مغلوب ستمگران واقع نشوند و حاکمان زمین بوده و زیر سلطه انسان‏های نابکار قرار نگیرند، باید خود بخواهند ادامه مطلب...